Handvaten voor diagnostiek, netto-symptomen, en wanneer en hoe behandelen
Low-grade inflammation (LGI) is aanwezig bij de meeste mensen die lijden aan een chronisch ziektebeeld en kan beschouwd worden als een status van een subliminale infectie veroorzaakt door de opening van één of meerdere lichaamsbarrières. De status van een LGI is vaak al jaren sluimerend aanwezig zonder dat de toekomstige patiënt duidelijke ziektesymptomen vertoond. Dit geldt niet alleen voor de afwezigheid van symptomen, maar ook voor de mogelijke afwezigheid van biochemische afwijkingen in het bloedbeeld. Dit maakt het diagnosticeren van de aanwezigheid van een LGI erg moeilijk.
LGI betekent eerst en vooral dat leukocyten en lymfocyten in het bloed zich in een actieve status bevinden, maar dat hoeft niet te betekenen dat er een verhoogd aantal immuuncellen in het bloed wordt gemeten. Het is zelfs zo, dat bij een patiënt die lijdt aan een LGI-geassocieerde aandoening vaker sprake is van een leukopenie in plaats van een leukocytose. De reden hiervoor is dat vele witte bloedlichaampjes in vooral vetweefsel kunnen zijn gemigreerd waardoor het aantal in het bloed dus afneemt. Het totale stille verloop van een LGI wordt ook nog eens duidelijk gemaakt door de afwezigheid van koorts en typische andere ontstekingskenmerken zoals zwelling, roodverkleuring en koorts. Het totaal geschetste beeld van een LGI kan dan ook het best beschreven worden als een koude metaflammatie (chronische immuunactiviteit in een hypometabool lichaam) die functioneert als een soort ‘silent killer’.
Mendeliaanse geneeskunde laat zien dat de vijf moderne welvaartsziekten allemaal verbonden zijn via dezelfde werkingsmechanismen, zijnde LGI, endotoxemie, overactiviteit van de sympaticus, systemische insuline- en leptine-resistentie en orgaanvervetting. Deze mechanismen zijn verantwoordelijk voor een aantal symptomen en signalen die dienst kunnen doen als functionele parameters voor LGI. De som van een aantal symptomen zoals de afwezigheid van koorts bij infectie, onverklaarbare moeheid, postprandiale moeheid, pijn en typische ‘insulinerge’ signalen (acne, skin tags, acanthosis nigricans) kunnen samen dienen als netto-symptoom voor de identificatie van de aanwezigheid van een LGI-status. Verder kunnen de lichaamstemperatuur, bepaalde metabole (glucose, insuline, triglyceriden, cholesterol) en biochemische waarden (minimaal drie ontstekingsmarkers), samen met de waist:height ratio en een temperatuurcurve dienen als verificatie van het vermoeden dat er sprake is van een LGI.
Juist de capaciteit om een LGI op tijd te kunnen herkennen is essentieel om de ontwikkeling van een chronische ziekte tegen te gaan. Is er eenmaal sprake van een LGI-geassocieerd ziektebeeld dan is het zaak om niet alleen de foto maar juist de film van de patiënt te behandelen. Een film-behandeling, waarin alle genoemde mechanismen geïntervenieerd worden, leidt veel vaker tot resolutie in vergelijking met anti-inflammatoire therapieën.
Hoogstwaarschijnlijk is de beste oplossing voor een LGI het creëren van een kortdurende hormetische hete ontsteking via het gebruik van hormetische interventies waaronder intermittent fasting, intermittent drinking, hypoxie/hypercapnia-oefeningen en high intensity training. Deze hormetische interventies gezamenlijk met het gebruik als voeding als medicijn herstellen de activiteit van het parasympatische zenuwstelsel, brengen de verschillende immuuncomponenten weer op hun plek en normaliseren de insulinegevoeligheid binnen 5 tot 7 dagen. Daarna kan met onderhoudstherapie de gezonde status steeds stabieler worden met het ultieme doel om anti-fragiel te worden.
Dr. Leo Pruimboom, medisch biochemicus en fysioloog
Pruimboom is biochemicus, fysiotherapeut en grondlegger van de klinische Psycho-Neuro-Immunologie. Met jaren van pionierswerk en voor een groot deel als Don Quijote is Leo door de wereld getrokken om de klinische PNI groot te maken. Dit gezamenlijk met onmisbare mensen waaronder de medegrondlegger van de kPNI prof. dr. Bram van Dam, de medeoprichter van Natura Foundation Rik Bogaerds en de pioniers binnen de kPNI, Tom Fox, Dany Serna, Elena Lopez en Pablo Martinez.