Hoe hyperactieve mestcellen de achterliggende oorzaak kunnen zijn van diverse problemen

Een lezing voor de professional die zich graag bevindt op het pioniersvlak. Op zoek is naar de nieuwste inzichten.

Mastocytosis, het mestcel over-activatie syndroom, is een nog onbekende ziekte. Dat is waarschijnlijk onterecht. Steeds meer onbegrepen problemen lijken met overactieve mestcellen te maken te hebben. Het wordt wel een stille epidemie genoemd.

Wat is de mestcel? De mestcel is een cel van het aangeboren immuunsysteem. Normaal gesproken wordt de mestcel alleen gezien als belangrijke speler bij allergische reacties waarbij histamine in het spel is. Als iemand ergens allergisch is, heeft die persoon antistoffen van het IgE type tegen een bepaald iets gemaakt. Die antistoffen zullen, samen met dat “iets” op een mestcel hechten en de mestcel zal dan histamine afgeven. Histamine veroorzaakt alle klachten van een echte allergische reactie: gezwollen slijmvliezen van neus of ogen of mond, astma, jeuk.

Wat niet echt bekend is, is dat die mestcellen nog andere stoffen afgeven. Tot nu toe zijn er meer dan 280 gevonden. Deze stoffen hebben uiteenlopende werking in het lichaam, variërend van onschuldige jeuk tot het oplossen van alle weefsels, of het spontaan ontstaan van bindweefsel op plaatsen die je niet zou verwachten. De gevolgen zijn legio. De oorzaak van deze werking van de mestcellen vaak onbekend. Soms lijken er aantoonbare allergieën of intoleranties te zijn. Vaak is er geen aanwijsbare oorzaak voor het afgeven van welke stof dan ook.

Een van de meest voorkomende tekenen van mastocytosis is vermoeidheid zonder aanwijsbare reden.

Over de spreker: drs. E.M. (Eveline) van der Wel

Ik heb geneeskunde gestudeerd. Daarin ben ik ook afgestudeerd. Echter, ik had geen vrede met hoe er in de reguliere geneeskunde gewerkt werd en nog wordt. Daarom heb ik ook een doctoraal-graad in de Bedrijfskunde gehaald en werkte ik jarenlang in de marketing, verkoop en het organisatie advies. Tot ik (weer) geïnteresseerd raakte in mensen die niet gezond zijn.

Na diverse opleidingen zoals voetreflex en hypnotherapie te hebben gevolgd, ben ik mij gaan verdiepen in wat voeding met ons doet. Daartoe heb ik de orthomoleculaire voedingsleer bestudeerd. Wij zijn wat we eten, goede voeding is ons medicijn. Maar wát goede voeding is, is niet altijd even goed aan te geven.

En ondanks dat voeding een hoeksteen is van gezondheid, is niet alleen voeding de oorzaak van een goede of slechte gezondheid. Van even groot belang is hoeveel plezier iemand creëert in zijn leven, hoe iemands naaste omgeving is, hoe iemand zijn problemen oplost, en hoeveel iemand beweegt en op welke manier.

Binnen de psychoneuro-immunologie worden deze allemaal bekeken en samen gebruikt om optimaal gezond te worden of te blijven.

Op dit moment ben ik bezig met mijn afstudeeropdracht voor de master-graad Klinische Psychoneuro-immunologie. Ik onderzoek hoe mensen met het chronische-vermoeidheidssyndroom met een combinatie van nieuwe inzichten, zowel orthomoleculair als met (minieme en uiterst voorzichtige) bewegingstherapie, kunnen worden behandeld.